ถ้าพูดถึงการใส่ยูนิฟอร์มน่าจะมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันอยู่บ้าง หลายคนเห็นด้วยเพราะจะได้เป็นระเบียบเรียบร้อย หลายคนชอบเพราะจะได้ไม่เปลืองเสื้อผ้า แต่หลายคนไม่ชอบเพราะดูขาดอิสรภาพในการเลือกที่จะแต่งกายตามแบบฉบับของตัวเองสำหรับประเด็นที่อยากพูดถึงวันนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความเห็นที่แตกต่างกันดังกล่าว แต่จะพูดถึงเรื่องของความภาคภูมิใจในตนเองของพนักงาน เพราะเสื้อผ้าย่อมส่งผลต่อความมั่นใจและภาคภูมิใจในตนเองของผู้สวมใส่เมื่อวานเป็นวันแรกที่ออฟฟิสบังคับให้พนักงานใส่ยูนิฟอร์ม และพนักงานส่วนใหญ่ก็ยอมรับและเห็นความสำคัญของการใส่ยูนิฟอร์ม แต่ติดอยู่อย่างหนึ่งว่ารูปแบบของเสื้อผ้าและวัสดุที่ใช้ตัดคุณภาพต่ำมาก หรือเรียกง่าย ๆ ว่าเป็นเสื้อโหลนั่นเอง
และเรื่องนี้เป็นเรื่องที่พนักงานทุกแผนก ได้แจ้งเพื่อให้หัวหน้าแผนกของตนนำเข้าที่ประชุมเพื่อแจ้งให้หัวหน้าใหญ่ทราบ แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อหัวหน้าใหญ่ (ซึ่งเป็นฝรั่ง) ไม่สนใจและยังยืนยันให้ใช้ยูนิฟอร์มชุดเดิม ทำให้พนักงานส่วนใหญ่ไม่ค่อยพอใจ เพราะรู้สึกว่าองค์การไม่ให้ความสำคัญและไม่เห็นคุณค่าของพนักงานพูดถึงเรื่องยูนิฟอร์มเหมือนจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ แต่ส่งผลต่อความภาคภูมิและการเห็นคุณค่าในตนเองของพนักงาน ในเมื่อพนักงานไม่รู้สึกภูมิใจกับยูนิฟอร์มของตัวเอง และรู้สึกว่าองค์การไม่ให้ความสำคัญกับพนักงาน ย่อมส่งผลเสียต่อองค์การทั้งทางตรงและทางอ้อมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกอย่างยูนิฟอร์มก็สะท้อนถึงภาพลักษณ์ของบริษัทจากบุคคลภายนอกได้เป็นอย่างดี องค์การน่าใส่ใจกับยูนิฟอร์มเพิ่มขึ้นอีกสักนิด เพื่อเพิ่มความภาคภูมิใจในตนเองให้กับพนักงานและที่สำคัญเพื่อเพิ่มความภาคภูมิในองค์การของพนักงานด้วย